هجران گل

اي ليلي شيرين سخنم آي كجايي
مجنون توگشتم تو به ديدار نيايي
آخرچه كنم ازغم هجران تو اي گل
تاكي رخ زيباي چو ماهت ننمايي
ديوانه آن زلف پريشان توهستم
اي آنكه دلم را به نگاهي بربايي
مهتاب چوبيند رخ زيباي مهت را
دلقي بكشد برسرو بر روي ردايي
گر سرو ببيند قد رعناي تو را هم
گردد خجل ازروي تو گردد چو عصايي
پروانه كند شرم ز زيبايي رويت
از كبك خرامان نرسد هيچ صدايي
آن نسترن ديده چشمان سياهت
داني كه بود بر دل بيمار دوايي


ادامه دارد