سروقد
يك سروقدي در دو جهان مارابس
يك گل ز زمين و آسمان مارابس
گر آرزويي هست به دنيا اينست
ديدار همان يار نهان مارا بس
عشقبازي
ما منتظر جام شرابيم
درعشق گل نرگس نابيم
مائيم و هواي عشقبازي
اندر ره او مست و خرابيم
مه نهان
شب بودومهي به آسمان بود
از ديده من مهي نهان بود
آن ماه كه كس نديده رويش
اي كاش به ديده ام عيان بود